Nasz cykl zamykamy postacią św. Szymona, zwanego Gorliwym
(Łk 6, 15; Dz 1, 13). O tym apostole niewiele wiemy z Ewangelii. Mateusz
i Marek wymieniają go pośród członków rodziny Pana Jezusa, do której –
jak wiemy – należeli także św. Jakub Młodszy i św. Juda Tadeusz. Widzimy
więc, że grono apostołów stanowiło prawdziwą rodzinę, także w wymiarze
wspólnych więzów. Z dawnych przekazów wiadomo, że po męczeńskiej
śmierci św. Jakuba, pierwszego biskupa Jerozolimy, jego następcą został
Szymon. Choć nie ma pewnego świadectwa, że chodzi o naszego apostoła,
łatwo się zgodzić, że ten zaszczytny urząd mógł przypaść komuś tak bliskiemu
jak brat.
Jeżeli brak nam pewności co do jego więzów rodzinnych, to św. Szymona
wiąże z Panem Jezusem określenie Gorliwy. Do Pana Jezusa odnoszą się
słowa ze Starego Testamentu: „Gorliwość o Twój dom mnie pochłonie”
(J 2, 17; Ps 69, 10). Całą swoją misję Pan Jezus wypełniał z wielką gorliwością,
czyli starannością. Tego też nauczał swoich uczniów. Możemy więc być
pewni, że skoro św. Szymon był nazywany Gorliwym, zanim został powołany
przez Pana Jezusa, to tym bardziej był takim, gdy został jego apostołem.
Po zesłaniu Ducha Świętego wyruszył on do Persji (dzisiejszy Iran), aby tam
być siewcą Słowa Bożego. W tym dalekim kraju na pewno też gorliwie
nauczał o Panu Jezusie.
Więcej o ROLI UPRAWNEJ jako obrazie Kościoła przeczytacie w najnowszym numerze "Małego Przewodnika".