Bo prawdziwe serce nie pozwala robić złych rzeczy tylko dobre.
Nie pozwala gniewać się na kogoś, tylko tak nas „męczy”, dopóki nie przebaczymy.
Nie pozwala też mówić jednego dnia: „kocham cię”, a na drugi: „to nieprawda, żartowałem”.
Tak robią tylko plastikowe i pluszowe serca, które rozdaje się bez pamięci 14 lutego. A te prawdziwe, które mamy, nie pozwalają sobie na to.
Pan Bóg po to nam dał prawdziwe serce, byśmy kochali NAPRAWDĘ, a nie na żarty albo na niby.
- Chce żebyśmy kochali rodziców, rodzeństwo, babcie i dziadków, ciocie i wujków. Sąsiadów, koleżanki i kolegów ze szkoły i podwórka, naszych nauczycieli, panią ze sklepu i pana kierowcę z autobusu. Wszystkich, których znamy i których nie znamy.
- Chce żebyśmy kochali także nasze talenty, którymi nas obdarzył. Pragnie byśmy je rozwijali i służyli nimi innym. Niektórzy na przykład piękne śpiewają, inni rysują, jeszcze inni tańczą, biegają, pływają. Jeśli kochamy to, co robimy, to efekty nasze wysiłku są dużo większe. Przekonajcie się.Chce, żebyśmy kochali nasze zwierzątka, które mieszkają z nami pod jednym dachem lub koło naszych domów. Pragnie byśmy o nie dbali, nie tylko je przytulali, zapominając, że są głodne, chcą pić, lub po prostu nie lubią, kiedy bierzemy je na ręce w sposób niedelikatny.
ZAPAMIĘTAJCIE
Od dziś kochamy na zawsze i NAprawdę!
Czyli patrzymy SERCEM na innych i na wszystko wokół nas,
bo przecież nie mamy w sobie plastikowego serca, ale prawdziwe.